قرار بود بروم،قرار بود دیگر اینجا نباشم،قرار بود صفحه جدید داشته باشم،صفحه جدید دارم! اما دوستش ندارم،گذشته ای که اینجا باقی گذاشته ام نمی گذارد غریبگی ام آنجا تمام شود.
همینجا خواهم بود،با کارت زرد هم میشود تا آخر بازی در زمین ماند،راهی دارد و من پیدا می کنم!
فردا می نویسم،برای خودم و دوستانی که از اینجا عبور می کنند.با تمام دلبستگی و عشقی که به این وبلاگ و حتی آدرسش دارم به دلایلی که متاسفانه نمی تونم اینجا شرح بدم،دارم جام رو عوض می کنم.این صفحه آبی رو بعد از انتقال آرشیو خواهم بست..آدرس جدید رو با ای میل به دوستان خواهم رسوند.منتظرم باشید.
فعلا خداحافظ
احساس بلاتکلیفی بدترین اتفاق روزمرگی ها می تواند باشد.
خسته ام و نگران..
حیرت آور است گسترده شدن سایه تاثیر یک واقعه کاملا عمومی و بزرگ برتغییرمسیر زندگیهای کوچک!
هر چه در انتظارمان باشد دوستت دارم و با تو خواهم بود...به بهترین شکلی که قادر باشم.
پ.ن: کاش می تونستم اون طومار طولانی رو اینجا بزارم...حیف!