ترجیح پایان تلخ بر تلخی بی پایان

این روزها من هنوز نتوانسته ام کامل شانه هایم را زیر بار حوادث روزهای گذشته و اخبار ناگوار پیرامون خلاص کنم و بنظر نمی آید این اتفاق به این راحتی ها بیافتد...دارم سعی می کنم عادت کنم!

همین چند روز گذشته با یک دوست خوب و بیاد ماندنی وداع کرده ام که نمی دانم دوباره کی می بینمش.. و باید قدری تند و تیز باشم برای جبران روزهایی که کار مفیدی نمی توانستم انجام بدهم.

.....

دیشب " درباره الی" را دیدم..بر خلاف کنعان که بعد از تبلیغات زیادی که در موردش شنیدم،انتظارم اصلا از دیدنش برآورده نشد، درباره الی را دوست داشتم و راضی از سالن سینما بیرون آمدم.

قضاوت،ترس و تنهایی به نظر من محور اصلی داستان بود که خیلی هنرمندانه پرداخت شده است،بازی ها عالی و کاملا باور پذیر،و فضا کاملا تاثیر گذار و نفس گیر از کار در آمده است.

مسلما ساعات و حتی روزهایی درگیر فیلم خواهم ماند،شاهد همین بس که جمع پر سروصدای ما که امکان ندارد یک لحظه ساکت باشد در سکوت مطلق از سینما بیرون آمد و تا خانه همین وضعیت ادامه داشت!

"درباره الی" را ببینید...

پ.ن: نیلوفر عزیز درباره این فیلم چند پست دنباله دار دارد...