تو شرکت قبلی وقت بیکاریم نسبتا زیاد بود اما اینترنت نداشتم که بتونم استفاده کنم.
تو محل کار جدیدم اینترنت پرسرعت در اختیارمه اما سرعت و حجم کارم بالاست و به ندرت وقت می کنم استفاده کنم.
خلاصه که من بازم تو حسرت اونایم که با خیال راحت تو محل کار وبگردی می کنن.
یاد روباه دوست داشتنی شازده کوچولو بخیر با این جمله بکر که"همیشه خدا یه پای بساط لنگه!"
سلام . چرا چند تا فایل تبلیغاتی تو وبلاگت نمیذاری . هم خوبه هم کسب درامد می کنی .
سلام می تونی بازار یابی کنی . اگه فکر می کنی می تونی افراد رو جذب کنی یه پیشنهاد دارم . تو سایت زیر کلیک کن . و خودتو امتحان کن .
منم مدت هاست که با دیده حسرت می نگرم به اونایی که هر روز از سر کارشون واسم کلمنت میذارن. خدا قسمت کنه !
خوب به سلامتی کار جدید مبارک باشه...
سلام راستی که مانلی اینروزا هیچ کسی بدون دغدغه وب گردی نمی تونه بکنه ها
من که نمی تونم یک صفحه وبلاگ باز کنم. فقط باید خبرگزاری باشه.چون سیستم ها کنترل می شن. باز تو یه کامنتی می گذاری گاهی اوقات.در ضمن من از لو رفتن وبلاگم هم می ترسم.
سلام
خوب همین دیگه. تو هم که مثل ما بدشانسی بابام جان
یا اینترنت نداری یا وقتشو نداری
منم که یه روزهایی هیچ کدومشو ندارم :-)
غصه نخور عزیزم من به جات این کار رو میکنم.
ما هم ۶ ماهه که اینترنت محل کارمون رو بسیار محدود کردن.
من اگه این وب گردی و اینترنتو ازم بگیرن نمی دونم می خوام چی کار کنم. خیلی بده که دیگه نمی تونی زیاد بنویسی.