خیلی خسته ام اما دلم می خواهد این صفحه آبی دوست داشتنی متعلق به خودم را زنده کنم.مثل قدیم وقت ندارم که مدام  اینترنت باشم و وبلاگ خوانی کنم و به دوستای حقیقی و مجازی سر بزنم و با دنیاهاشان زندگی کنم.

این چند وقته مطالبی برای اینجا نوشتم که تا وقت پیدا کنم،تاریخ مصرفشان گذشت!

اما باز هم به اینجا فکر می کنم ..به روزها و لحظه ها و حس هایی که اینجا ثبت کردم و دلم تنگ می شود.

.....

تو که این صفحه را نمی خوانی! میدانی که قدر تلاشها و فکر تلاش های تازه ات را می دانم و دوست هم می دارم؟ نه فکر نکنم بدانی...!