همه دور هم نشسته ایم،بابا صحبت می کند ما گوش می کنیم ،گاهی حرف می زنیم.سر موضوع جالبی که صحبت آغاز شده همگی با هم اختلاف نظر داریم.
سارا و ایوب مثل هم می گویند،من و بابا مثل هم و خواهرکم گاهی با ماست و گاهی نه!همه می گویند و یاد می گیرند و لذت می برند...
تو اما این میانه نیستی،مثل همیشه در تلاشی.تمام روز را درتکاپو بوده ای تا روزهایی را کنارتان هستیم دلپذیر کنی.بهترین غذاها را می پزی،همه جا را به بهترین شکل تمیز کرده ای و آراسته ای(که ما همه را بهم می ریزیم).از باغچه کوچکی که به برکت دستهایت سبز شده،سبزی تازه می آوری،و در فکر تدارک آنچه هستی که توشه راه و سوغات به ما می دهی.
با ذوق و شوق بسیار همه چیزهای تازه خانه را به من نشان می دهی و از همه آنهایی که مدتهاست ندیده ام برایم حرف می زنی.حرکاتت مثل همیشه معصوم و مهربان است.
من چکار کرده ام برای تو؟ با بی حوصلگی پیشت آمده ام و اصلا کمکت نکرده ام.ذهنم درگیر دل مشغولی های خودم هست و تورا نمی بینم انگار.تنها بعد از تلنگری که خوردم از جمع جدا شدم و ساعتی را پیشت بودم.
من در برابر این همه بزرگی و بخشندگی هیچ به تو نداده ام جز دل نگرانی...من دختر خوبی برایت نبوده ام مادر!برگشته ام،دلتنگت هستم و وقتی به تو فکر می کنم اشکهایم سرلزیر می شوند.
نمی دانم می دانی یا نه؟ نا مهربانیم از این نیست که دوستت ندارم و نمی بینمت،از این است که مثل تو زیستن را زندگی نمی کنم،زیستن را حرف می زنم یا فکر می کنم...
دیشب دعا کردم برای خوش بختی خودم و خواهرم،برای سلامتی بابا ولی این بار نه بخاطر خودمان ،فقط و فقط برای شادی تو و برکت شادی آرام و مقدس تو.
باشه حتما...قدر مامانتو بدون من هم همیشه همین احساسو دارم ولی هیچ وقت کاری که نمی کنم هیچ روکش اندوهمو همیشه به دامن گرم دلداریش می برم ...
انگار از زبان من گفته ای....
این فرشته خستگی ناپذیر....خدایا همیشه خیالش را راحت و جسمش را سالم نگه دار!
سلام
آخرش جالب بود.برکت شادی مقدس
برکت باشد
خیلی خوب نوشتی . من همیشه با خودم عهد میبندم قدر بدونم و خوب باشم اما افسوس..
وای منم همیشه نسبت به مامانم احساس گناه می کنم. همیشه بعد از اینکه از کرمانشاه برمی گردم تا چند روز همش بهش فکر می کنم و گریه ام میگیره.
در ضمن راجع به کوندرا و رومن رولان خیلی حال کردم با کامنتت چون همش داشتم فکر می کردم که کوندرا هیج جا توی کتاباش حرفی از رولان نمیزنه حتی توی کتاب (پرده) که کلا راجع به تاریخ رمان هست هم اشاره ای بهش نمی کنه. حدس زدم حتما خوشش نمی آد. حالا تو کجا خوندی که از رولان خوشش نمی آد؟
یه چیز دیگه: حس می کنم چندین ساله می شناسمت
وای من الان کلی هیجان زده ام که همشهری هستیم. در راستای دوستی بیشتر اگه بهم ایمیل بزنی خوشحال میشم. آدرسم توی وبم هست(قسمت تماس). من می خواستم بهت ایمیل بزنم ولی نتونستم آدرستو توی وبت پیدا کنم. راستی من جاودانگی رو دوبار خوندم ولی این مسئله یادم نبود. یه سوال : لینکمو تو چه سایتی دیدی که به کرمانشاه مربوط بوده؟
راستش من امسال اصلا از این جشنواره و تئاتر و اینا غافل شدم نمی دونم. اگه فهمیدی به منم بگو
سلام
دیروز هرچی سعی کردم برات کامنت بذارم نشد.
می دونی من تو زندگی دو بار قدر مامان و ارزش کاراش رو بیشتر متوجه شدم یک بار وقتی که ازدواج کردم و بار دوم وقتی که خودم مادر شدم.کاش می تونستم بیشتر بهش برم.
سلام
حالتون چطوره مانلی جان ..
مثل همیشه (این چند پست که خواننده ات هستم .. ) روان و خوب... مرسی..!!
مادر تنها موجودیست در عالم که همیشه مهربانی و لطفش را می شود ستود .. در هر شرایطی ..
کسی که برای بقیه زندگی میکند و هیچ را برای خود نمی خواهد .... مادر را نمی توان با چیزی مقایسه کرد و همینطور نمی توان گوشه ای از مهبتش را جبران کرد....
خوش به حالتان که فرصتی برای بیشتر با مادر بودن دارید ... خواهرم ، قدر این فرصت را بدان...!!!
خدا به داد من برسد که وقتی بود قدرش را ندانستم و حالا دارم با خاطراتش زندگی می کنم...
خصوصی
شرمنده اینجا مثل مال ما پیغام خوصصی نداره .. مطلبم رو سانسور کردم و گذاشتمش...
سلام
ممنون که اومدید ...
من معمولا پستهام روزانه نگاریه ، مثل خودتون ...
ولی ماجرای این آخری همان طور که اولش نوشته بودم ، در جریان صحبت با یک وبلاگ نویس دیگر بود که وبلاگش پر از شعر و متون ادبیست ، و گله و شکایت که چرا به غیر از تو کس دیگری برای پستهایم احترام قائل نیست ، چون نظرهای که به ایشان میدادند خیلی ربط به عمق مطالبش نداشت ، ( خدایی ، من هم برای هر خطش چندقیقه وقت می گذارم تا میتونم درباره اش نظر بدهم) ، ..
حالا من با این پستم همه به خواننده هایش ( که عده ای از دوستان خواننده ی خودم هستند...) گفتم که وقتی که یه پست می بینید ، بخوانید و بفهمید، یا اگر هم نمی فهمید نظر ندهید!!!.. و از طرفی به نویسنده هم فهماندم که برای داشتم نظر های در خور وبلاگش باید دوستانی خاص پیدا کند که وبلاگهایی مشابه خودش داشته باشند ، و از همه توقع فهمیدن پستهایش را نداشته باشد ...
امید وارم که برای هم دوستان خوبی باشیم...
ناصر...
مادر...............
این نوشته بهترین نوشته این وبلاگت بود...اون قدر که با خوندنش بغضم گرفت!